نقد هفته نامه سلامت(5)       

از جمله رویه های غلطی که متأسفانه در هفته نامه سلامت وجود دارد عبارت است از حیازدایی و عادی سازی بی حجابی و سبک زندگی غربی. اما با توجه به اینکه مدتی است شدت و غلضت عادی سازی بی حجابی در مقالات و آگهی های تجاری این هفته نامه به طور چشمگیری کاهش پیدا کرده فعلاً از پرداختن به این موضوع خودداری می کنم و فقط توجه شما را به تصویری در شماره392، صفحه 11(بارداری و زایمان) جلب می کنم(1)

در یادداشت قبلی اشاره کردم این هفته نامه در شماره 393، صفحه جامعه سالم، در ستون حرف اول به طور مفصل سخنان مقام معظم رهبری در خصوص آسب شناشی سبک زندگی ایرانی را منعکس کرده است: تاکید مقام معظم رهبری بر آسیب‌شناسی سبک زندگی در ایران

اما در شماره بعد(یعنی شماره 394) این هفته نامه در صفحه اول خود تیتری را انتخاب کرده است با عنوان: "سبک زندگی ما اصلاح باید گردد"؛(حالا بگذریم از اینکه در نیم صفحه پایینی آن یک شامپوی خارجی با تصویر بزرگی از کریستیانو رونالدو تبلیغ می شود و جای بحث دارد که واقعاً این شیوه تبلیغات کاذب با استفاده از تصاویر فوتبالیست ها با فرهنگ و سبک زندگی ما چه نسبتی دارد؟) و در شرح این عنوان در صفحه بعد(یعنی صفحه جامعه سالم) دیدگاه های برخی مسؤولین و صاحب نظران در این باره منعکس می شود که با توجه به موضوعی که می خواهم به آن بپردازم گزیده هایی از آن ها را ذکر می کنم:

دکتر مجید ابهری،استاد دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی با عنوان تأثیر رسانه ها بر سبک زندگی می گوید: "... رسانه به عنوان مهمترین و تأثیرگذارترین نهاد اجتماعی می تواند بر تغییر سبک زندگی افراد نقش داشته باشد ... کوتاهی مسؤولان صدا و سیمای جمهوری اسلامی در تولید و پخش برنامه و فیلم‌های گوناگون در رده‌های سنی مختلف و استفاده از فیلم‌های داستانی و سینمایی بی‌کیفیت و بی‌محتوا انگیزه مردم را برای دیدن کانال‌های ماهواره‌ای بیشتر کرده است و این تمایل نتیجه‌ای جز تغییر سبک زندگی به شیوه غربی در برنخواهد داشت؛..."

دکتر امیرحسین قاضی زاده، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در یادداشتی با عنوان اصلاح سبک زندگی به‌طور خودجوش اتفاق نمی‌افتد! می گوید: "... عملکرد مسؤولان باعث می‌شود تهاجم فرهنگی آرام‌آرام به پیکر جامعه تزریق شود و فکر و رفتار اعضای جامعه را با فرهنگ غنی خود بیگانه کند. برای تغییر شیوه زندگی، به یک الگوی مناسب نیاز داریم؛ الگویی که علاوه بر آنکه به روز باشد و با پیشرفت بیگانه نباشد، بتواند فرهنگ دینی را در کشور تقویت کند و از شیوع فرهنگ غربی به جامعه جلوگیری کند ..."

و دکتر علی مصداقی‌‌نیا،معاون بهداشتی وزیر بهداشت نیز در یادداشتی با عنوان تأثیر سبک زندگی بر سلامت به این نکته اشاره می کند که نفوذ فرهنگ‌ بیگانه به کشور از دیگر عوامل مهم در تغییر سبک زندگی ماست.

اما کیست که نداند یکی از نشانه های نفوذ فرهنگ بیگانه شامل استفاده از نمادهای فرهنگ بیگانه است؟

در دوران دانشجویی زمانی که به اتفاق جمعی از دانشجویان به لبنان رفته بودم در ملاقات با برخی شخصیت های سیاسی و فرهنگی، آقای نبیه بری رییس مجلس این کشور می گفت:"در زمان اشغال جنوب لبنان، صهیونیست ها حتی هنگامی که در دریای مدیترانه شنا می کردند این عرقچین ها را از سرشان برنمی داشتند"؛ حالا ببینید ما به چه راحتی نمادهای فرهنگی خودمان را کنار گذاشتیم و نمادهای فرهنگی بیگانگان -از جمله کراوات- را به کار می بریم و تبلیغ و ترویج می کنیم که به قول حجة الاسلام قرائتی یک پوشش بی خاصیت است، نه شما را گرم می‌کند نه می‌پوشاند و نه نشانه شخصیت شماست.

در ادامه توجه شما را به نمونه هایی از رویه هفته نامه سلامت در تبلیغ و ترویج و عادی سازی استعمال کراوات در تصاویر مقالات و آگهی های تجاری جلب خواهم کرد تا خودتان قضاوت کنید این امر چگونه با دغدغه آنان در زمینه سبک زندگی ایرانی و نگرانی از نفوذ فرهنگ بیگانه سازگاری دارد؟ آن هم در شرایطی که خود غربی ها در حال خداحافظی با کراوات هستند.

اما قبل از آن بهتر است قدری بیشتر درباره کراوات بحث کنیم:

1-   کراوات، نماد مسیحیت
ایراد صرفاً در غربی بودن آن نیست. نه تنها کت و شلوار، بلکه بسیاری از لوازم مصرفی ما تولید غرب است ... کراوات یا پاپیون حتی لباس نیز نیست و هیچ مشخصه یا خاصیت پوششی هم ندارد، بلکه صرفاً یک علامت است. کراوات، ریشه در دوره‌ی حکومت کلیسا دارد و پس از جنگ‌های صلیبی و سقوط دولت عثمانی و سایر کشورهای اسلامی، به اجبار و به تبلیغ به فرهنگ مسلمانان تحمیل شد.
در آن دوره حکومت در اختیار مسیحی‌ها و کلیسا بود و قدرت نیز در دست «کراوات‌ها» بود که مانند جنگ «صربستان و کراوات‌ها» علیه مسلمانان «بوسنی هرزگوین» در آن موقع نیز جنایات بی‌شماری علیه مسلمانان و اساساً غیر مسیحی‌ها به راه انداختند و کروات‌ها [در یوگسلاوی سابق و ...] نقش بسیار مهمی در این جنگ‌ها داشتند.
در آن دوره، مردم را مجبور کردند که به میل و یا با اجبار (و از ترس کشته شدن یا آسیب‌دیدن به عنوان غیر مسیحی یا مخالف)، صلیب به گردن خود آویزان کنند. این صلیب، کم‌کم و به ویژه پس از رنساس که مردم مسیحی بودند، اما حکومت‌های ضد کلیسا و مسیحیت قدرت را در دست گرفتند، به شکل «کراوات» درآمد و پس از مدت کوتاهی نیز به «پاپیون» تبدیل شد، تا هم مستقیماً صلیب نباشد و هم اعتقاد و گرایش دینی مسیحیان را پاسخگو باشد. و پس از آن به عنوان سمبل «مدرنی، شیکی و گرایش به غرب» به همگان تحمیل شد و توسط عمالی چون آتاتورک (یا آتاترک) در ترکیه، رضاخان در ایران و شیوخ وابسته در کشورهای عربی به بلاد اسلامی تحمیل گردید. و سپس با تبلیغات گسترده‌ی مستقیم و غیر مستقیم القا کردند که هر کس کروات بزند، لابد انسان فرهیخته، با فرهنگ و با شخصیتی است و هر کس نزند، لابد انسانی لاابالی است.
البته پس از پیروزی انقلاب اسلامی این فرهنگ حتی در میان شخصیت‌ها و سیاستمداران غربی نیز شکسته شد، اما هنوز استعمال و بر آن اصرار می‌شود.
لذا نه تنها لزومی ندارد که یک مسلمان و یک ایرانی، صلیب و علامت مسیحیان و غربی‌ها را به گردن خود آویزان نماید و خود را به شکل آنان درآورد - به ویژه آن که امروزه کراوات به غیر از علامت صلیب مسیحیت، علامت غرب‌زدگی نیز می‌باشد - بلکه مسلمان نباید ذلیل باشد و چنین علامتی را به عنوان غربزدگی، یا شیکی یا هر عنوان دیگری از گردن خود آویزان نماید. یک مسلمان خودش انسان و علامت خدا، ایمان و اسلام است و نباید خود را به ابزار زنده و متحرک تبلیغاتی دشمنان خود مبدل نماید... (2)

2-   حکم شرعی استفاده از کراوات از منظر مراجع عظام تقلید
آیات عظام امام خمینى، خامنه ‏اى، مکارم و نورى: اگر باعث ترویج فرهنگ غرب شود، جایز نیست.
آیات عظام تبریزى، سیستانى و فاضل: براى مسلمان بهتر است، از لباسى که باعث تشبه به غیرمسلمانان شود، اجتناب کند.
آیت الله بهجت و آیت الله صافى: بنابر احتیاط، استفاده نکنند.
آیت الله وحید: آنچه که باعث تشبه به غیر مسلمانان شود، جایز نیست.
تبصره: اگر در موردى بر پوشیدن کروات مفسده‏ اى مترتب شود، پوشیدن آن حرام می شود.

فلسفه و حکمت ممنوعیت
تا آنجا که ما بررسى کرده ‏ایم مراجع می فرمایند کراوات در اصل شعار مسیحیت است و مسلمان باید از هر لباسى و هر چیزى که زىّ کفار و باعث ترویج آن می شود خوددارى نماید. مقام معظم رهبرى می فرمایند: به طور کلى پوشیدن کراوات و دیگر لباس‏ هایى که پوشش و لباس غیرمسلمانان محسوب می شوند به طورى که پوشیدن آنها منجر به ترویج فرهنگ منحط غربى شود جایز نیست (فرقی بین شب عروسی و غیر آن نیست) (3)

علت حرمت کراوات به نظر برخی مراجع معظم تقلید، به خاطر حرمت شبیه شدن به کفار است. کروات در حال حاضر و در جامعه امروزی ما یک لباس مخصوص جامعه غربی است که فرهنگی غیر اسلامی دارد. وجه تمایز آن با کت و شلوار این است که این لباس ها در حال حاضر عمومیت یافته و بین همه مسلمانان و کفار مشترک است. اینها از قبیل لباس مشترک محسوب می شود لکن در مورد کروات ، حداقل در جامعه متدین ایرانی ، هنوز نمادی از فرهنگ غرب شناخته می شود. اجتناب از تشبیه به کفار و هضم شدن در نماد های فرهنگ غرب نیز امری ضروری است که مطالعات جامعه شناختی و روانشناختی نیز آن را تایید می کند.

جمله معروفی در نزد روانشناسان اجتماعی و جامعه شناسان وجود دارد به این مضمون:«بگو چگونه لباس می پوشی تا بگویم چگونه فکر می کنی و چگونه عمل می کنی».
پشت این جمله به ظاهر بی ربط حقایق ظریفی در مورد نحوه واکنش وعملکرد انسان ها به ظواهر پیرامون انان نهفته است و تاثیر خزنده و غیر مستقیمی که نحوه پوشش بر نحوه تفکر و عملکرد آدمی ایجاد می نماید.(4)

3-  خداحافظی قریب الوقوع غربی ها با کراوات
... در حال حاضر شاهد گسترش روزافزون پدیده ای در میان رؤسای شرکت ها و برخی سیاستمداران هستیم ...: این گروه از پوشیدن کت و شلوار و لباس های رسمی صرف نظر می کنند. آنها ترجیح می دهند ظاهری ساده داشته باشند ... حتی صدر اعظم آلمان نیز گاهی در برخی مراسم رسمی بدون کراوات و با پیراهن آستین کوتاه ظاهر می شود ... به هر حال رفته رفته شمار بیشتری از مدیران و وزیران و سیاستمداران عالی رتبه کت و شلوار و کراوات را کنار می گذارند ... از قرن ها پیش تا کنون مردان با استفاده از کراوات و سایر گردن آویزها به سایرین نشان می دادند که دارای چه درجه و مرتبه ای هستند. اما به زودی این دوران سپری خواهد شد. بیش از 330 سال پس از آنکه سربازان مزدور کروات با گردن بندهای خاص خود در پاریس ظاهر شدند، هم اکنون استفاده از چیزی به نام کراوات رفته رفته منسوخ می شود ... فرهنگ تازه پوشش به تدریج جهان را تسخیر می کند و با ادامه این روند، روزی فرا می رسد که سران کشورها نیز در کنفرانس و گردهمایی های رسمی بین المللی با تی شرت حاضر می شوند.(5) 

نمونه هایی از تبلیغ و ترویج کراوات در هفته نامه سلامت:

در شماره 397-صفحه 6(میزگرد سلامت) ذیل مطلبی با عنوان "زندگی؛ با یا بدون بچه؟"، کودکی را با کراوات نشان می دهد. همچنین در شماره 396، صفحه 9 نیز روی جلد مجموعه صفحات کلینیک و خانواده، کنار تیتر "بچه های باهوش 4 ویژگی دارند" کودکی کراوات زده را در حال کار با لپ تاپ نشان می دهد!(6)

در شماره 393، صفحات4و5(موضوع ویژه) کنار تیتر "فراموشکاری؛ این درد مشترک"، تصویر مردی کراوات زده را نشان می دهد که مانند نمونه های قبلی کراوات بستن هیچ ارتباطی با موضوع ندارد که یا نشان از بی توجهی به فرهنگ خودی دارد و یا اینکه از روی عمد و برای عادی جلوه دادن استعمال این نماد فرهنگ بیگانه اینگونه تصاویر انتخاب می شود. جالب توجه است که این شماره همان است که در اولین صفحه بعد از جلد اصلی آن به طور مفصل "تأکید مقام معظم رهبری در آسیب شناسی سبک زندگی ایرانی" را منعکس می کند!

در شماره 394، صفحه 22(پوستر سلامت) در پوستری با عنوان "کشف رابطه بین صندلی و کمردرد"، مردی با کراوات روی صندلی نشسته است. این شماره همان است که روی جلد اصلی آن شعار "سبک زندگی ما اصلاح باید گردد" نقش بسته و اولین صفحه بعد از جلد اصلی آن نیز در یادداشت های گوناگون از نفوذ فرهنگ بیگانه تحذیر می دهد!

در شماره 386، صفحه8 در مطلبی با عنوان "چاقی بر اسپرم آقایان اثر می‌گذارد"، یک مرد چاق کراوات بسته را نشان می دهد(7).

در شماره 385-صفحه19(مد و سلامت) کنار عنوان "10 نکته درباره روپوش پزشکان"، برای معرفی انواع مدل روپوش، پزشک خوش تیپی را با کراوات نشان می دهد!

در شماره 384، صفحات 4و5(موضوع ویژه) ذیل مطلبی با عنوان "ارسال پیامک احتمال تصادف را 3 برابر می کند"، مردی در حال رانندگی کراوات زده است.

... 

درباره ترویج و عادی سازی استفاده از کراوات در آگهی های تجاری نیز در جدیدترین شماره های اخیر این هفته نامه، آگهی واحدی شامل تبلیغ یک شامپوی خارجی(سان سیلک) در کنار مردی آراسته و کراوات زده در نیم صفحه پایینی جلد صفحه اول شماره های400، 398، 397، 395 و نیم صفحه پایینی جلد مجموعه صفحات زیبایی شماره 396 به چشم می خورد.

البته جای تعجب ندارد، چرا که برخی متخصصان نیز که تصاویرشان در کنار مطالب و گفتگوهایشان در این هفته نامه درج می شود کراوات زده اند(گرچه مدتی است اینگونه تصاویر بسیار کم شده) و در جشن هایی هم که به میزبانی این هفته نامه برگزار می شود برخی افراد با کراوات حاضر می شوند. اما تعجب اینجاست که چرا این نشریه -که گویا پرتیراژترین هفته نامه کشور است- در دغدغه مندی خود برای اصلاح سبک زندگی، گزینشی عمل می کند و در موارد مهم دیگری(از جمله نوع پوشش) اصلاً اعتقادی به آسیب در سبک زندگی ندارد؟

به هر حال امیدواریم این هفته نامه همانطور که نسبت به آسیب هایی چون روش تغذیه، کم تحرکی و زندگی ماشینی در سبک زندگی مردم کشورمان دغدغه و حساسیت دارد، نسبت به اینگونه آسیب های فرهنگی(همچون عادی سازی بی حجابی، استعمال نماد فرهنگ بیگانه، پرداختن بی مورد به شرح بیماری و وضع سلامت ستاره های فاسد سینما و سیاست مداران جنایت کار غرب، نادیده گرفتن ملاک حق و باطل و تأیید شارع مقدس در روانشناسی موفقیت، تخطئه حکم قصاص در ملأ عام به بهانه آسیب های روانشناسی، تخطئه میراث فرهنگی و علمی طب سنتی و اسلامی در برخی موارد و ...) حساسیت نشان دهد و نسبت به اصلاح رویه خود اقدام کند.

پاورقی ها:

1-   اینطور نیست که این هفته نامه برای نشان دادن یک زن باردار ناچار به انتخاب چنین تصویری باشد. این در حالی است که در کنار بسیاری از مطالب مرتبط با "بارداری و زایمان" تصاویر زنان باحجاب کامل نیز نمایش داده شده است(به عنوان مثال تصویر صفحه "بارداری و زایمان شماره 394" را ببینید) و حتی در مواردی زنان در حال ورزش کردن حجاب کامل دارند و این یعنی اینکه گویا این هفته نامه می کوشد بی حجابی را در کنار باحجابی صرفاً نوعی سلیقه و انتخاب متفاوت کاملاً عادی در نوع پوشش جلوه دهد!(به عبارت دیگر ترویج نوعی پلورالیسم در پوشش!)

2-   پایگاه پاسخ به سؤالات و شبهات- پاسخ به سؤال "چرا بستن کراوات را بد شمردند؟ اگر علت غربی بودن است، کت و شلوار نیز غربی است؟"

3-   سایت پرسمان دانشجویی(دفتر فرهنگی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها)- پاسخ به سؤال "آیا استفاده از کراوات از نظر شرعی اشکالی دارد؟ در صورت مثبت بودن جواب دلیلش را ذکر کنید؟"

4-   سایت پرسمان دانشجویی(دفتر فرهنگی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها)- پاسخ به سؤال " چرا کروات حرام است؟ شنیدم چونکه لباس غربی و شرقی است و باعث ترویج فرهنگ آنان می شود. اگر این گونه باشد پس کت و شلوار و انواع ظروف آشپزخانه و اتومبیل و غذاهایی همچون پیتزا و ساندویچ و لوازم صوتی و تصویری نیز حرام است؟ "

5-   روزنامه همشهری- 30 خرداد1381- صفحه28(جهان زندگی)- به نقل از اشپیگل

6-   نسخه PDF این صفحه در سایت هفته نامه قرار داده نشده است که بتوانم لینکش را اینجا قرار دهم.

7-   فایل PDF این صفحه نیز در سایت هفته نامه موجود نبود.

• این یادداشت از سوی پایگاه اینترنتی و بسته فرهنگی عمارنامه نیز منتشر گردید.
  http://www.ammarname.ir/link/17549

نقد هفته نامه سلامت(4)        

وعده داده بودم در نقدهای بعدی هفته نامه سلامت، به نمونه هایی از چهره سازی عناصر فاسد فرهنگی غرب(از جمله ستاره های هالیوودی) اشاره کنم.

اما پس از اینکه نقدهای قبلی ام را برای این هفته نامه از طریق پست الکترونیکی ارسال کردم، گزیده هایی از آن در صفحه با خوانندگان شماره 387 این هفته نامه درج شد؛ این در حالی است که در گذشته هرچه از طریق تماس تلفنی، ثبت نظرات در دفتر نظرسنجی غرفه هفته نامه سلامت در برخی نمایشگاه ها، ارسال ایمیل و پیامک، مواردی از این دست را مطرح می کردم اصلاً در نشریه منعکس نمی شد و مورد توجه قرار نمی گرفت.

در صفحه با خوانندگان شماره 377 هفته نامه سلامت نیز پیامک یکی از خوانندگان به چاپ رسیده که انتقادش در این خصوص را اینچنین مطرح می کند: "واقعاً از بین خوانندگان هفته نامه، کسی نیست که به شما اعتراض کند و بگوید این بازیگران هالیوودی امثال آنجلیاجولی برای ما الگو نیستند که دائم در مورد زیبایی و پوست و مو و طریقه زایمانشان می گویید؟ اطلاع رسانی می کنید که مبادا بدون دانستن این اطلاعات مهم روزمان را به شب برسانیم؟!"

با مشاهده انتقاد این خواننده فهیم انگیزه بیشتری پیدا کردم که سر فرصت هفته نامه هایی را که از سال های قبل تا به امروز در اختیار داشتم یک مروری کنم و بارزترین آن مطالب را به اصطلاح مانیتورینگ کنم و در معرض نقد و قضاوت دیگران قرار دهم که آیا واقعاً اینچنین پرداختن به جزییات و چگونگی بیماری و مرگ سربازان جنگ نرم جبهه شرک و کفر علیه اسلام(*)، برای مردم ما لازم و ضروری است؟!

بعید می دانم آن ها این واقعیت را شعاری کلیشه ای و توهّم بدانند که ستاره های هالیوودی درواقع ابزاری هستند برای استثمار و نابودی خاموش و مرموزانه فرهنگ ملی و بومی سایر ملت ها و ترویج سبک زندگی آمریکایی. در شماره 198، در صفحه چهره ها و رسانه ها، ستون "هنر، رسانه و سلامت"، دکتر مصطفی جلالی فخر می گوید: "حتماً شما هم این نظر قدیمی را شنیده اید که مهمترین نتیجه و چه بسا هدف هالیوود، رواج سبک زندگی آمریکایی بوده و هست. درواقع جزییات بستر بروز داستان ها و آدم ها را به گونه ای می چیند که به گونه ای نامحسوس و غیرشعاری، نوعی زندگی را جا می اندازد بدون اینکه مخاطب حس کند بر بخشی تأکید شده و قرار است به او پیشنهاد و یا تحمیل شود. چنین فرایندی در دراز مدت و با استمرار می تواند در ناخودآگاه ذهن چند نسل جا بیفتد. همین زندگی آمریکایی جا افتاده در دنیا که تفاوت های زیادی با واقعیت های آمریکا دارد و هنوز هم برای برخی، سرزمین رویایی به شمار می آید، حاصل چنین استمرار و دقتی است که در سینما و شبکه های تلویزیونی آنها دنبال می شود..."

اما در همان شماره 387 در صفحه فرهنگ سلامت باز هم می بینیم که مرگ فرزند بازیگر نقش قهرمان پوشالی سبک زندگی آمریکایی(راکی و رمبو) مورد توجه این هفته نامه قرار گرفته است: علت مرگ پسر استالونه مشخص شد

خوب، خدا را شکر؛ به قول آن خواننده معترض واقعاً ما بابت مشخص نشدن علت مرگ پسر استالونه مانده بودیم چطوری روزمان را به شب برسانیم!

این هفته نامه در شماره 393، صفحه جامعه سالم، در ستون حرف اول به طور مفصل سخنان مقام معظم رهبری در خصوص آسب شناشی سبک زندگی ایرانی را منعکس می کند: تاکید مقام معظم رهبری بر آسیب‌شناسی سبک زندگی در ایران

امیدوارم متوجه شده باشند که یکی از همین آسیب ها، عبارت از مرعوب شدن هنرمندان و رسانه های خودی در برابر هیمنه پوشالی سبک زندگی آمریکایی است که از سوی چهره های هنری و رسانه ای جهان غرب ترویج می شود. و به امید آنکه از این به بعد اگر می خواهند سوژه ای را برای آموزش سلامت، علل بیماری ها و ریشه یابی مرگ افراد انتخاب کنند، به چهره های موجهی که مروج سبک زندگی ایرانی اسلامی هستند بیشتر توجه کنند.

به هر حال با توجه به اینکه پس از شماره 387 تا به حال(شماره 396) روند پرداختن بی مورد به چهره های فاسد غربی در این هفته نامه ادامه پیدا نکرده، فعلاً از پرداختن به سوابق گذشته این هفته نامه در این خصوص خودداری می کنم و إن شاءالله در آینده به برخی منکرات فرهنگی دیگر -که متأسفانه همچنان در این نشریه ادامه دارد- خواهم پرداخت.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* طبق گزارش شورای روابط مسلمانان آمریکا، هالیوود برای مخدوش کردن چهره اسلام و مسلمانان طی سال های اخیر 700 فیلم سینمایی ضداسلامی تولید کرده است.

جهت مشاهده بهتر، روی تصویر کلیک کنید و پس از باز شدن صفحه جدید، از ابزار زوم استفاده کنید

نکاتی درباره آب سالم-1

کاهش مواد معلق آب(TSS):
دو نوع فیلتر در بازار وجود دارد که یکی از آنها صرفاً مواد معلق آب را جدا می‌سازد. اغلب پارچ و کتری‌هایی که مدعی هستند چای خوش رنگ تر و آب خوش مزه تری را در اختیار مصرف کننده قرار می‌دهند، از این قبیل فیلترها استفاده می‌کنند. جامدات معلق در آب ممکن است شامل ذرات معدنی یا آلی و یا مایعات مخلوط شونده در آب باشند. این مواد در آب از جنبه زیبایی شناختی ناخوشایند بوده و همچنین محلی برای جذب سطحی مواد شیمیایی و بیولوژیکی فراهم می کنند. مواد معلق آلی نیز ممکن است به طریق بیولوژیکی تجزیه شده و به مواد نامطلوب دیگری تبدیل شوند. درصورتی که در شبکه های آبرسانی تحت پوشش شرکت آب و فاضلاب اکثر این مواد قبلاً حتی اگر ساده ترین روش ها برای تصفیه آب به کار رفته باشد، حذف شده است.
بنابراین گرچه جداسازی مواد معلق آب می‌تواند چای خوش رنگ تر و آب صاف تری را در اختیار قرار دهد، ولی این کار تاثیر چندانی در سالم‌تر کردن آب نخواهد داشت و خریداران این گونه فیلترها، صرفاً هزینه زیباتر شدن چای و آب مصرفی خود را می‌پردازند.

کاهش سختی آب:
نوع دوم فیلترها با انجام واکنش‌های شیمیایی خاص، مقدار کلسیم آب را که موجب سخت شدن و بدمزه شدن آب می‌شود جدا می‌کند. به طور معمول این کار از طریق جابجا کردن سدیم با کلسیم با روش‌های مختلف و از جمله استفاده از رزین‌های صنعتی انجام می‌شود. در این شرایط، کلسیم موجود در آب که برای سلامتی مصرف کننده نه تنها مضر نیست، بلکه مفید نیز هست جدا شده و به جای آن سدیم در آب وارد می‌شود که موجب افزایش فشار خون و لطمه به سیستم قلب و عروق می‌شود.
در واقع مقبولیت عمومی برای میزان سختی آب به طور قابل ملاحظه ای از جامعه ای به جامعه دیگر و با توجه به شرایط محلی تغییر می کند. سازمان بهداشت جهانی(WHO) نیز از دیدگاه بهداشت حدی برای سختی آب توصیه نکرده است و حد 500 میلی گرم در لیتر از نظر فنی مهندسی و اقتصادی می باشد. چرا که سختی (به ویژه سختی کلسیم) نه تنها مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی کند بلکه آب سخت برای دستگاه گردش خون انسان مفید است.
لذا درباره کاهش سختی آب توسط فیلترهای آب شیرین کن نکته ای که باید مد نظر داشت این است که وجود غلضت مناسب سختی در آب آشامیدنی که همان غلضت املاح کلیسم و منیزیم است در کاهش بیماری های قلبی و عروقی تأثیر داشته و ارتباط بین سختی و کاهش بیماری های قلبی و عروقی به اثبات رسیده است؛ آب فاقد سختی یا با سختی کم اگرچه برای مصارف صنعتی بسیار مناسب است ولی برای آشامیدن مناسب نیست. به همین دلیل در آب خروجی دستگاه های آب شیرین کن، غلضت سختی باید در محدوده 150-100 میلی گرم در لیتر قرار داشته باشد
لازم به ذکر است که هدف اولیه ساخت این گونه فیلترها، جلوگیری از رسوب کلسیم (گچ) در جدار لوله‌ها و مخازن آب گرم بوده، ولی نظر به استقبال مصرف کنندگان از آبی که سختی کمتری دارد، تبلیغات و فروش این گونه دستگاه‌ها به عنوان فیلتر مناسب برای تصفیه آب افزایش یافته است.

کاهش جامدات محلول در آب(TDS):
همه مواد محلول در آب، نامطلوب نیستند. به عنوان نمونه آب تقریباً خالص مقطر طعم بی مزه دارد. در ضمن آب با در نظر گرفتن اجزای محلول حالت تعادلی دارد. در واقع آب به صورت کاملاً خالص برای نوشیدن مطبوع نیست بلکه ناخالصی ها طعم آب را مشخص می کنند. استاندارد مقادیر این ناخاصی ها بسته به شرایط در کشورهای مختلف می تواند متفاوت باشد که استاندارد ملی ایران برای حداکثر مجاز جامدات محلول در آب(TDS) رقم 1500mg/l می باشد. البته بررسی ها نشان داده است کاهش TDS به زیر 500 میلی گرم در لیتر در کاهش طعم شوری آب مؤثر است و رضایت مصرف کنندگان را به همراه خواهد داشت که دستگاه های تصفیه آب با روش اسمز معکوس(RO) در زدایش TDS بسیار کارآمد هستند.

کاهش اسیدیته (PH) آب:
فیلترهایی که بر اساس تبادل یونی و اسمز معکوس کار می کنند معمولاً منجر به کاهش PH و اسیدی شدن آب می شوند. که البته میزان این کاهش بستگی به کیفیت آب ورودی به دستگاه آب شیرین کن در هر منطقه دارد. اگر چه PH معمولاً فاقد اثر مستقیم بهداشتی روی مصرف کنندگان است اما یکی از عوامل مهم کیفی آب از دیدگاه بهره برداری می باشد و باید مقادیر آن برای حداقل خوردگی و رسوب گذاری کنترل شود.
در استانداردهای فیزیکوشیمیایی آب، سازمان بهداشت جهانی(WHO) عدد کمتر یا مساوی 8 را برای PH اعلام کرده است. در استاندارد ایران حد مطلوب، 8.5-7 و حداکثر مجاز 9-6.5 ذکر شده است.
کاهش فلوئور آب: در میان پارامترهایی که توسط این فیلترها کاهش می یابد، فلوئور نیز حائز اهمیت می باشد. چرا که یکی از معایب این دستگاه ها کاهش غلضت فلوراید به پایین تر از حد مناسب است. وجود غلضت مناسب فلوراید در آب آشامیدنی از نظر بهداشت و سلامت دندان ها دارای اهمیت است، زیرا نقش آن در رشد و استحکام دندان ها و استخوان ها به خصوص در کودکان در حال رشد به اثبات رسیده است که یکی از راه های ورود این ماده به بدن از طریق مصرف آب آشامیدنی حاوی فلوراید است. حداقل مقدار لازم برای فلوراید در آب آشامیدیی 0.5 و حداکثر مجاز آن 1.5 میلی گرم در لیتر اعلام شده است.

جهت مطالعه بیشتر:
با مراجعه به لینک عناوین "مقایسه پنج فیلتر تصفیه آب" و "آب تهران تصفیـه خانگی نمی‌خواهـد" (مربوط به هفته نامه سلامت) می توانید اطلاعات بیشتری در این زمینه کسب نمایید.
ادامه دارد

منابع مورد استفاده:
1- کتاب نگرشی بر جوانب بهداشتی آب- شرکت آب و فاضلاب خوزستان
2- مقاله "بررسی کیفیت شیمیایی آب ورودی و خروجی دستگاه های آب شیرین کن شهر کاشان"- مجله علمی پژوهشی فیض(دوره چهارم-شماره2)
3- ویژگی های فیزیکی و شیمیایی آب آشامیدنی(استاندارد شماره 1053)- مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران
4- ماهنامه دنیای تغذیه - شماره110- صفحه کلینیک تغذیه

دانلود فایل  PDF مطلب منتشر شده در نشریه

• این یادداشت به فهرست نوشته های برگزیده در مجله پارسی نامه افزوده شده است.

انگل زدایی یکی از مراحل چهارگانه سالم سازی سبزیجات است که معمولاً یا مورد غفلت واقع می شود و یا اینکه لزوم انجام این مرحله مورد تردید قرار می گیرد.

مخالفان استفاده از مایع ظرفشویی برای سالم سازی سبزیجات، در خصوص قابلیت انگل زدایی این ماده ابراز تردید می کنند و یا اینکه استفاده از آن را به دلیل ورود مواد شمیایی به درون بافت سبزیجات و آسیب به کیفیت، طعم و ظاهر این مواد، مضر می دانند و لذا بسیاری از افراد تصور می‌کنند که با قرار دادن سبزیجات در مواد ضدعفونی‌کننده، تخم انگل‌ها نیز از بین می‌روند، در حالی که پرکلرین و یا محلول‌های ضدعفونی‌کننده سبزیجات که در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند، صرفاً برای میکروب‌زدایی از سبزیجات است، اما قادر به خارج کردن تخم انگل‌ها از سبزیجات نمی باشند چرا که سطح بسیاری از سبزیجات صاف نیست و حاوی تعداد زیادی فرورفتگی می باشد که می تواند به عنوان محلی جهت اختفاء میکروارگانیسم ها(به خصوص تخم انگل ها) حتی پس از شستشو به حساب آید اما کاربرد مایع ظرفشویی طبق دستورالعمل موجب می شود سطح سبزیجات و تخم و کیست انگل‌های موجود روی آن لیز و لزج شده و به سطح آب بیاید. که در این مرحله با تخلیه آرام آب روی سبزی، انگل ها زدوده می شوند.

درخصوص نگرانی هایی نیز که درباره آسیب مایع ظرفشویی به بافت سبزیجات وجود دارد، متخصصان تغذیه معتقدند چنانچه حد لازم استفاده از این مواد(5-3 قطره به ازای هر لیتر آب) رعایت شود و پس از پایان شستشوی میوه و سبزی با مایع ظرفشویی، به خوبی آبکشی و بعد مصرف شوند، مشکلی به وجود نخواهد آمد.

یادآوری می‌شود که حتی در بهترین روش شستشو نیز در پایان مقداری از ماده پاک‌کننده روی میوه و سبزیجاتی که با مایع ظرفشویی شسته شده باقی می‌ماند. با این حال، مقدار ناچیز باقیمانده این مواد ضرری نداشته و نفع سالم سازی میوه و سبزی از ضرر اندک و احتمالی آن بسیار بیشتر است.

منابع مورد استفاده:
1- کتاب "مبانی ایمنی مواد غذایی جهت استفاده کارکنان بخش بهداشت"(ترجمه نشریه سازمان بهداشت جهانی با عنوان "Basic food safty for health workers") - چاپ مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
2- ماهنامه دنیای تغذیه -شماره 85

دانلود فایل PDF مطلب منتشر شده در نشریه

پس از بازی فوتبال بین ایران و کره جنوبی، عکسی از تماشاگران کره ای در سایت های خبری آمده بود که نشان می داد آن ها علی رغم شکست تیمشان، پس از مسابقه کیسه به دست مشغول جمع آوری زباله هایشان بودند.

در اینجا قصد دارم ضمن نشان دادن این عکس، توجه شما را به برخی کامنت های ذیل آن نیز جلب کنم که یکی از مهمترین این کامنت ها عبارتی بود که به عنوان تیتر این یادداشت برگزیدم.

بارزترین کامنت های دیگر نیز عبارت از این بود که "جای تعجب دارد که این همه تعریف از رفتار انها میکنیم اما 1400 سال است که به حدیث پیامبرمان توجهی نداریم. النظافه من الایمان"

مقام معظم رهبری در سفر اخیرشان به استان خراسان رضوی اشاره به سبک زندگی داشتند. حالا ببینیم سبک زندگی بزرگان ما در این زمینه چه بوده است. سال ها قبل پای منبر حجة الاسلام شیخ حسین انصاریان شنیدم که آیت اللّه بروجردی هر وقت میوه می خورد، ته مانده آن را به وسیله عبایش پنهان می کرد و در فرصت مناسب آن را به سطل زباله می ریخت و نمی گذاشت ته مانده میوه ها روی بشقاب بماند. از او در این باره سؤال کردند، ایشان در جواب گفت: "نمی خواهم ته مانده میوه هایی را که خوردم کسی ببیند چون اگر برای یک نفر دیدن این صحنه مشمئزکننده باشد و او را منزجر کند، من حق النّاس گردنم می آید و مدیون او می شوم"

ادامه مطلب...

نقد هفته نامه سلامت(3)            
همانطور که در یادداشت قبلی اشاره کردم، در شماره 378 هفته نامه سلامت در صفحه "موضوع ویژه" با یادداشت هایی از سه متخصص و سه مسؤول به معضل ریزگردها پرداخته شده.
در این گزارش، یک فوق تخصص شبکیه ضمن یادداشتی با موضوع "تأثیر ریزگردها بر چشم ها" به استفاده از اورانیوم های ضعیف شده برای بمباران عراق اشاره می کند و می گوید :"ممکن است این مواد خطرناک با ورود ریزگردها از عراق به داخل خاک کشورمان، باعث ایجاد مشکلاتی از جمله ناراحتی های چشمی در افراد شوند."

همچنین رییس فراکسیون محیط زیست مجلس نیز از احتمال آلودگی های میکروبی و شیمیایی این ریزگردها به دلیل جنگ و ناامنی در عراق و لزوم ارجاع موضوع به مجامع بین المللی می گوید.

اما علی رغم همه این ها مبادا سردمداران آمریکا را مقصر بدانید و با به خطر انداختن سلامت روان خود، نسبت به عوامل جنگ و ناامنی در منطقه کینه و نفرت به دل راه بدهید! کافی است یک صفحه دیگر این هفته نامه را ورق بزنید تا در صفحه 8 در اولین تصویر دوربین سلامت ببینید اوباما چقدر دوست داشتنی و به فکر سلامت مردم است و چگونه عده ای از حامیانش در پی تصویب طرح لایحه نظام بهداشت همگانی از سوی دیوان عالی آمریکا، در واشنگتن دی سی با در دست داشتن دستوشته هایی با این عبارات ابراز احساسات می کنند:
We love Obamacare - We  Obama care

متأسفانه یکی از رویه های غلط هفته نامه سلامت این است که بدون هیچ توجهی به خباثت برخی چهره های جنایتکار سیاسی و عناصر فاسد فرهنگی و بدون توجه به حساسیت های ملّی و فرهنگ بومی کشور، چنان درباره برخی از این چهره های منفور سیاسی و مفسدین فرهنگی غرب خبر می زند و از جزئیات بیماری و وضع سلامت آن ها گزارش و تصویر به چاپ می رساند که گویی آن ها شخصیت هایی محبوب و دوست داشتنی هستند و مردم همواره نگران و پیگیر وضع سلامت و بیماری آن ها می باشند؛ و گویا ما در بین چهره ها و شخصیت های علمی و فرهنگی و سیاسی و دینی موجه خودمان در کشور یا منطقه قحط الرّجال داریم  که نه از وضعیت بیماری و سلامت آنان گزارشی تهیه می شود و نه به عنوان الگوی زندگی سالم به مردم معرفی می شوند(البته خیلی به ندرت یک بار درباره پرونده پزشکی امام خمینی ره و یک بار هم درباره نوع بیماری آیت الله بهجت، گزارش در این هفته نامه دیدم)

در ادامه به نمونه هایی دیگر از این دست توجه کنید:

در شماره 313 این هفته نامه در صفحه زیبایی در وسط مطلبی درباره عارضه پتوز(افتادگی پلک ها)، تصویری از مک کین به چاپ رسیده که ذیل آن نوشته شده: "مک کین یکی از شخصیت های مشهوری است که از افتادگی پلک رنج می برد" !!!
الهی بمیرم برا مک کین که از افتادگی پلک ها رنج می بره!؛ همان شخصیت مشهوری که از طرفداران سخت‌گیری بیشتر ایالات متحده در برخورد با جمهوری اسلامی ایران است و در جریان یک سخنرانی در آوریل 2007 در یک جلسه پرسش و پاسخ در ایالت کارولینای جنوبی، آوازی منسوب به گروه بیچ بویز در پشت میکروفون به شوخی سر داد که در آن آواز خوانده شده: «بر روی ایران بمب بمب بمب بمب بریزیم»(منبع)

در شماره 198، صفحه چهره ها و رسانه ها باید مردم ایران با نگاهی به پرونده پزشکی باربارابوش، با خبر شوند که "مادر بوش راهی بیمارستان شد" !

در شماره 199 در همان صفحه چهره ها و رسانه ها، باید خیالمان راحت باشد که بارک اوباما همچنان به وسیله بازی بسکتبال، تناسب اندام خود را حفظ کرده و فقط یک عادت بد دارد آن هم این است که گاهی اوقات سیگار می کشد!!!

و نه تنها اوباما، بلکه باید از طریق دوربین سلامت شماره 198 این هفته نامه ببینیم که "دیوید فلینتون، شهردار هانتینگنون، شهری در غرب ایالت ویرجینای آمریکا، در حال پیاده روی صبحگاهی از خانه تا محل کار. او پس از جراحی چاقی در اکتبر 2007 با پیاده روی حدود 36 کیلوگرم وزن کم کرده است. "

یعنی ما در کشور خودمان شهردار و رییس جمهور و ... نداریم؟ یا اینکه ترجمه کردن گزارش خارجی ها کلاس و پرستیژی دارد که تدوین کردن داخلی ندارد؟ مثلاً نمی توان تصویری از کوهپیمایی مقام معظم رهبری در دوربین سلامت قرار داد؟
دوستان هفته نامه سلامت! انتخابات نزدیک است و شما مطمئن باشید رجالی همچون رضایی و قالیباف و لاریجانی و ... استقبال می کنند از اینکه گزارشی از وضعیت سلامت، پرونده پزشکی، رژیم غذایی و ورزش روزانه آن ها در هفته نامه تان درج کنید و من به عنوان خواننده پر و پا قرص شما علی رغم اختلاف نظر سیاسی و فکری و ... که با آن ها دارم اگر گزارشی در این زمینه بخوانم بیشتر لذت می برم تا اینکه گزارشی از تناسب اندام اوباما و پتوز مک کین و زخم معده مامان بوش و عمل جراحی چاقی شهردار هانتینگتون و ... بخوانم.

إن شاءالله در نقدهای بعدی به نمونه هایی از چهره سازی عناصر فاسد فرهنگی غرب هم اشاره خواهم کرد.

نقد هفته نامه سلامت(2)
در شماره 378 هفته نامه سلامت در صفحه "موضوع ویژه" با یادداشت هایی از سه متخصص و سه مسؤول به معضل ریزگردها پرداخته شده.
یک متخصص ایمونولوژیست پس از ذکر عوارض این ریزگردها می گوید: "حالا شاید این سؤال برایتان پیش بیاید که اگر مجبور شدید در روزهایی که حجم ریزگرد‌ها یا آلودگی هوا بالاست از منزل خارج شوید، تکلیفتان چیست؟ پاسخ شما نکاتی است که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم"
سپس در قالب 9 مورد تکلیف ما را مشخص می کند که در سه مورد آن تکلیف ما هنگامی که مجبور شدیم علی رغم بالا بودن حجم ریزگردها و آلودگی هوا از منزل خارج شویم، این است که از منزل خارج نشویم و یا ساعات حضور در بیرون از منزل را به کمترین حد برسانیم!
دو مورد دیگر از توصیه های خارج از منزل نیز به اقدامات لازم هنگام حضور در منزل اختصاص دارد.
دو مورد دیگر از این توصیه ها اختصاص به لزوم استفاده از ماسک در خارج منزل دارد و می گوید:"... حتماً از یک یا حتی دو ماسک مناسب برای پیشگیری از ورود گرده‌ها به داخل دهان، بینی و ریه‌هایتان کمک بگیرید."

در همان صفحه یک متخصص بیماری های عفونی نیز در پایان یادداشت خود، توصیه به استفاده از ماسک های مناسب می کند ولی باز هم عنوان نمی شود که این ماسک های مناسب چه نوع ماسک هایی هستند.

اما در انتهای جزوه ای که از سوی مرکز سلامت محیط و کار در سایت وزارت بهداشت منتشر شده، آمده است:"ماسکهای کاغذی معمولی و دستمال نمی توانند جلوی ورود ذرات ریز گرد و غبار به سیستم تنفسی ما را بگیرند و بنابراین استفاده از آن ها توصیه نمی شود." سپس با ذکر نام ماسک های مناسب و درج تصاویری از آن ها، نکاتی را نیز هنگام استفاده از این ماسک ها ذکر می کند که توجه شما را به مطالب این جزوه جلب می کنم: پدیده گرد و غبار و اثرات آن بر سلامت

نکته دیگری که هنگام اجبار به خروج از منزل در شرایط آلودگی هوا توصیه می شود رعایت کنیم شامل توصیه های غذایی است که از سوی کارشناسان تغذیه مطرح می شود که در این زمینه توجه شما را به مقاله ای با عنوان "راهکارهای تغذیه در آلودگی هوا" در ماهنامه شماره 120دنیای تغذیه (اردیبهشت ماه 1391) جلب می کنم.

البته شاید هفته نامه سلامت هم قبلاً به دو مورد اخیر(نوع ماسک و تغدیه مناسب) پرداخته باشد که بنده حضور ذهن ندارم.

------------------
این یادداشت به فهرست نوشته های برگزیده در مجله پارسی نامه افزوده شده است.

نقد هفته نامه سلامت(1)
در شماره 378 هفته نامه سلامت در صفحه زیر ذره بین به معضل آلودگی صوتی در پایتخت پرداخته شده و پس از کلی بحث و معرفی منابع این آلودگی و برشمردن عوارض گوناگون آن، 17 راهکار برای کنترل آلودگی صوتی ذکر شده که راهکار سوم آن عبارت است از:"جلوگیری از تردد شبانه خودروهای سنگین در خیابان های فرعی".

ظاهراً نویسنده این مقاله خبر ندارد که اتفاقاً خودروهای سنگین فقط از 10 شب تا 6 صبح مجازند که در خیابان های اصلی و فرعی شهر تردد کنند. و در بسیاری از کوی و برزن های اصلی و فرعی که خانه های قدیمی تخریب و اماکن مسکونی جدید در حال ساخت و ساز است شهروندان مجبورند از سر شب تا صبح صدای انواع ماشین های سنگین را تحمل کنند: صدای مته بیل مکانیکی هنگام تخریب خانه های قدیمی، صدای خالی کردن سنگ و آجر و سایر مصالح، صدای ماشین آلات بتون ریزی و ...

اولین بار که گرفتار این مصیبت شدم و از این قانون بی خبر بودم با 137(خدمات شهری شهرداری) و پلیس 110 تماس گرفتم تا به خیال خودم از حقوق شهروندی ام دفاع کنم ولی آن ها در جواب مرا متوجه این قانون کردند و گفتند که ماشین آلات سنگین فقط از 10 شب تا 6 صبح مجاز به فعالیت هستند و از دست ما هم کاری ساخته نیست.

احتمالاً توجیهشان هم این است که عبور و مرور ماشین آلات سنگین هنگام روز در سطح شهر خطرناک و موجب بالا رفتن احتمال بروز تصادفات مرگبار می شود.

به هر حال متخصصصان سلامت و مدعیان جامعه ایمن در شورای شهر و شهرداری تهران باید یک فکری برای این معضل بکنند و امیدوارم یکی از این مسؤولین برای یک بار هم شده گرفتار این مصیبت شود که وقتی آخر شب پس از یک روز پرکار می خواهد سرش را روی بالش بگذارد ساختمان منزلش از صدای کشیده شدن شنی های بیل مکانیکی در کوچه فرعی بلرزد و پس از آن صدای مهیب مته این ماشین هنگام تخریب یک ساختمان فرسوده ساعت ها مغز سرش را نوازش دهد و سپس تا طلوع آفتاب -که باید برخیزد و یک روز پرکار دیگری را آغاز کند- مجبور باشد صدای خالی کردن خاک و سنگ توسط لودر به داخل کامیون ها و همچنین صدای پرتاب کردن میل گرد و تیر آهن از پشت تریلی را تحمل کند، بلکه یک فکری و تدبیری برای آسایش مردم بیاندیشد.

--------------------
همین یادداشت در سایت جامعه مهندسین 90: مهندسان باید به حقوق مختلف شهروندان نیز در انجام ساخت و سازها توجه داشته باشند!

وقتی از لزوم ایمن سازی مسجد برای کودکان گفتم، گفتند ما می نمی توانیم به خاطر بچه شما آرایش مسجد را بر هم بزنیم.

 وقتی این پایه های کولر را با این وضعیت ناایمن و لغزنده آن هم در مسیر رفت و آمد کودکان دیدم، هشدار دادم این کولر با این وضعیت ایمنی ندارد. امّا در پاسخ با بی اعتنایی گفتند:"اگر بچه شما کاری با آن نداشته باشد هیچ بچه دیگری کاری با آن ندارد"!

 ماه مبارک رمضان دیگر جرأت نکردم فرزندم را به این مسجد ببرم؛ امّا در آغازین روزهای همین ماه مبارک بود که خبردادند فرزند سه چهار ساله یکی از اهالی مسجد فوت کرده. بلافاصله برای عرض تسلیت به منزلش رفتم و از گفتگوهای گوشه و کنار متوجه شدم در مسجد دچار برق گرفتگی شده است.

در اولین فرصت در فردای آن روز دوربین را برداشتم و به مسجد رفتم تا از محل حادثه، قبل از تغییر آن عکس بگیرم و با کمال تأسف همانطور که پیشبینی می کردم فهمیدم عامل حادثه همین کولری بوده که قبلاً بارها هشدارش را داده بودم و از قبل هم چندین بار سعی کردم تصویری از وضعیت نامناسب و ناایمن نصب آن تهیه کنم.

گویا آبی که از کولر چکه می کرده دارای جریان برق بوده و کودک به علت ضعف سیستم ایمنی نتوانسته آن را تحمّل کند و علی رغم اقدام فوری برای مراجعه به درمانگاه، جان به جان آفرین تسلیم می کند و به این ترتیب به دلیل بی توجهی به اصول ایمنی و هشدارهای مکرر، حادثه ای تلخ در ابتدای ماه مبارک رمضان در مسجد در حال ساخت و ساز محل رقم می خورد.

و باز هم به جای توجه به ایمنی مسجد، این کودکان و والدین آن ها هستند که باید توبیخ شوند که مراقب باشند و نه متولیان مسجد که گویا وظیفه ای برای ایمن سازی مسجد ندارند.

ده روز قبل ماه مبارک رمضان دهه غبارروبی از مساجد را داشتیم، حالا خودتان قضاوت کنید که زدودن غبار از مساجد واجب تر است یا زدودن مواضع خطرساز از مسجد؟! و اگر قبل از ماه مبارک ضمن غبارروبی اقدام به رفع مواضع خطرساز کرده بودند این حادثه رقم می خورد یا نه؟

 به سایت مرکز رسیدگی به امور مساجد مراجعه کردم دیدم برای این دهه آخر ماه شعبان(دهه تکریم و غبارروبی مساجد) فراخوان مقاله زده اند که در بین 4 عنوان اصلی و 18 عنوان فرعی هیچ عنوانی برای بهداشت و ایمنی مساجد در نظر گرفته نشده است و تنها در عنوان آخر آن "وظیفه ی متقابل حکومت اسلامی و مردم در عمران مسجد" آمده است. آیا یک نفر هست که توجه کند یکی از اقدامات مهم برای عمران و آبادانی مسجد، اقدام جهت ایمن سازی آن در مقابل حوادث - به خصوص برای کودکان- است؟! یا فقط این والدین هستند که لابد باید فرزندان خردسالشان را هنگام انجام فرایض دینی با زنجیر به پای خود ببندند که جنب نخورند؟!

 مراکز بهداشتی که یک سر دارند و هزار سودا و در عمل کاری از آن ها برای نظارت بر بهداشت و ایمنی مساجد برنمی آید؛ لذا  پیشنهاد می کنم کارشناسان آتش نشانی از هر مسجد محدوده خود - به خصوص از مساجد نیمه کاره فعال- ماهی یک بار بازدید داشته باشند و این بازدید ها در آستانه ماه مبارک رمضان و ماه محرم تشدید شود کما اینکه پس از حادثه تلخ آتش سوزی مسجد ارگ این اتفاق افتاد ولی پس از گذشت زمان از اهمیت آن کاسته شد.

 آیا جا ندارد روز پنجم محرم هر سال (مصادف با سالروز حادثه آتش سوزی مسجد ارگ در سال 1383) به نام "روز ملّی ایمن سازی مساجد" نام بگیرد؟ یا لااقل یکی از روزهای دهه تکریم مساجد به این عنوان اختصاص یابد بلکه در این فرصت از طریق رسانه ها یکی از مهمترین وظایف متولیان مساجد و تکایا به آن ها یادآوری شود.

------------------------
پس از اینکه این یادداشت را در وبلاگم قرار دادم جزو نوشته های برگزیده مجله پارسی نامه(در لیست موضوعات داغ) قرار گرفت و دوست دیگری -که کارشناس ایمنی بود- در وبلاگ خود، مطلبی درباره نکات مهم ایمنی در مساجد‏ نوشت.

همین یادداشت در خبرگزاری ایمنا: بهداشت مساجد به توجه بیشتری نیاز دارد