وقتی از لزوم ایمن سازی مسجد برای کودکان گفتم، گفتند ما می نمی توانیم به خاطر بچه شما آرایش مسجد را بر هم بزنیم.

 وقتی این پایه های کولر را با این وضعیت ناایمن و لغزنده آن هم در مسیر رفت و آمد کودکان دیدم، هشدار دادم این کولر با این وضعیت ایمنی ندارد. امّا در پاسخ با بی اعتنایی گفتند:"اگر بچه شما کاری با آن نداشته باشد هیچ بچه دیگری کاری با آن ندارد"!

 ماه مبارک رمضان دیگر جرأت نکردم فرزندم را به این مسجد ببرم؛ امّا در آغازین روزهای همین ماه مبارک بود که خبردادند فرزند سه چهار ساله یکی از اهالی مسجد فوت کرده. بلافاصله برای عرض تسلیت به منزلش رفتم و از گفتگوهای گوشه و کنار متوجه شدم در مسجد دچار برق گرفتگی شده است.

در اولین فرصت در فردای آن روز دوربین را برداشتم و به مسجد رفتم تا از محل حادثه، قبل از تغییر آن عکس بگیرم و با کمال تأسف همانطور که پیشبینی می کردم فهمیدم عامل حادثه همین کولری بوده که قبلاً بارها هشدارش را داده بودم و از قبل هم چندین بار سعی کردم تصویری از وضعیت نامناسب و ناایمن نصب آن تهیه کنم.

گویا آبی که از کولر چکه می کرده دارای جریان برق بوده و کودک به علت ضعف سیستم ایمنی نتوانسته آن را تحمّل کند و علی رغم اقدام فوری برای مراجعه به درمانگاه، جان به جان آفرین تسلیم می کند و به این ترتیب به دلیل بی توجهی به اصول ایمنی و هشدارهای مکرر، حادثه ای تلخ در ابتدای ماه مبارک رمضان در مسجد در حال ساخت و ساز محل رقم می خورد.

و باز هم به جای توجه به ایمنی مسجد، این کودکان و والدین آن ها هستند که باید توبیخ شوند که مراقب باشند و نه متولیان مسجد که گویا وظیفه ای برای ایمن سازی مسجد ندارند.

ده روز قبل ماه مبارک رمضان دهه غبارروبی از مساجد را داشتیم، حالا خودتان قضاوت کنید که زدودن غبار از مساجد واجب تر است یا زدودن مواضع خطرساز از مسجد؟! و اگر قبل از ماه مبارک ضمن غبارروبی اقدام به رفع مواضع خطرساز کرده بودند این حادثه رقم می خورد یا نه؟

 به سایت مرکز رسیدگی به امور مساجد مراجعه کردم دیدم برای این دهه آخر ماه شعبان(دهه تکریم و غبارروبی مساجد) فراخوان مقاله زده اند که در بین 4 عنوان اصلی و 18 عنوان فرعی هیچ عنوانی برای بهداشت و ایمنی مساجد در نظر گرفته نشده است و تنها در عنوان آخر آن "وظیفه ی متقابل حکومت اسلامی و مردم در عمران مسجد" آمده است. آیا یک نفر هست که توجه کند یکی از اقدامات مهم برای عمران و آبادانی مسجد، اقدام جهت ایمن سازی آن در مقابل حوادث - به خصوص برای کودکان- است؟! یا فقط این والدین هستند که لابد باید فرزندان خردسالشان را هنگام انجام فرایض دینی با زنجیر به پای خود ببندند که جنب نخورند؟!

 مراکز بهداشتی که یک سر دارند و هزار سودا و در عمل کاری از آن ها برای نظارت بر بهداشت و ایمنی مساجد برنمی آید؛ لذا  پیشنهاد می کنم کارشناسان آتش نشانی از هر مسجد محدوده خود - به خصوص از مساجد نیمه کاره فعال- ماهی یک بار بازدید داشته باشند و این بازدید ها در آستانه ماه مبارک رمضان و ماه محرم تشدید شود کما اینکه پس از حادثه تلخ آتش سوزی مسجد ارگ این اتفاق افتاد ولی پس از گذشت زمان از اهمیت آن کاسته شد.

 آیا جا ندارد روز پنجم محرم هر سال (مصادف با سالروز حادثه آتش سوزی مسجد ارگ در سال 1383) به نام "روز ملّی ایمن سازی مساجد" نام بگیرد؟ یا لااقل یکی از روزهای دهه تکریم مساجد به این عنوان اختصاص یابد بلکه در این فرصت از طریق رسانه ها یکی از مهمترین وظایف متولیان مساجد و تکایا به آن ها یادآوری شود.

------------------------
پس از اینکه این یادداشت را در وبلاگم قرار دادم جزو نوشته های برگزیده مجله پارسی نامه(در لیست موضوعات داغ) قرار گرفت و دوست دیگری -که کارشناس ایمنی بود- در وبلاگ خود، مطلبی درباره نکات مهم ایمنی در مساجد‏ نوشت.

همین یادداشت در خبرگزاری ایمنا: بهداشت مساجد به توجه بیشتری نیاز دارد