در حاشیه توزیع بی‌رویه بطری‌های آب صلواتی در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی (ره)

همایون سلحشور فرد، کارشناس بهداشت محیط و کارشناس ارشد آموزش بهداشت و ارتقای سلامت

در مراسم سی و پنجمین سالگرد ارتحال امام خمینی (ره) همین که از مترو وارد فضای اطراف حرم شدم، اولین صحنه ای که به چشمم خورد، کامیون حمل آب معدنی صلواتی بود و پس از آن در گوشه و کنار صحنه هایی از آثار این بطری های ویرانگر محیط زیست دیدم که باید بابت اتخاذ چنین روشی برای تأمین آب شرب، استغفار کرد.

فناوری منحوسی که نیاز کاذب ایجاد کند، الگوی مصرف غلطی را رواج دهد، سبکزندگی مسرفانه‌ای را رقم بزند، زحمت رفتگران را زیاد کند، مدیریت پسماند را به چالش بکشد و با افزایش حجم زباله‌های پلاستیکی دیر تجزیه پذیر به محیط زیست آسیب وارد کند، زندگی جانداران را در مخاطره قرار دهد و در درازمدت باعث افزایش بیماری سرطان شود، صلوات ندارد !

نمی‌توان صلوات فرستاد و بطری‌های آب را نیم‌خورده در هر گوشه و کناری رها کرد و زحمت و دردسر رفتگران را افزایش داد.

نمی‌توان صلوات فرستاد و منظره‌های ناپسندی را از اسراف و آسیب به محیط زیست در حرم امامی که نسبت به این امور حساسیت و مراقبت دقیق داشت، به نمایش گذاشت.

نمی‌توان صلوات فرستاد و چنان حجم زباله‌های پلاستیکی را افزایش داد که سطل‌های موجود کفایت نکند و همه در کمتر زمانی سر ریز شوند.

نمی‌توان صلوات فرستاد و اصلاً نپرسید «در جایی که برای هر کسی با طی مسافت کوتاهی دسترسی به شیر آب شرب فراهم است، توزیع انبوه بسته‌های حاوی این آب‌های بطری شده چه لزومی دارد؟»

در شرائطی که دسترسی به شبکه آب شرب برای همه به سهولت فراهم است و در صورت افزایش تقاضای مصرف نیز مانند سابق امکان استقرار تانکرهای آب سالم‌سازی شده وجود دارد، توزیع حجم عظیمی از آب‌های بطری‌شده مصداق بارز اسراف و تبذیر و نشانه علیل بودن فکر و تدبیر برای مدیریتپسماند و در نظر نگرفتن عوارض جانبی بطری‌های موسوم به آب معدنی است.

اگر مردم مجبور باشند سر خم کنند تا جرعه‌ای آب بنوشند و یا با تحمل قدری زحمت، لیوان و قمقمه شخصی به همراه داشته باشند، دیگر قدر این آب را می‌دانند و اسراف نمی‌کنند و بطری‌های آب نیم‌خورده صلواتی را در محیط رها نمی‌کنند.

در این صورت فناوری هم می‌تواند به سمت صحیحی رفته و در پی ساخت لیوان‌هایی برود که همراه داشتنش هرچه آسان‌تر و شدنی‌تر باشد.