بازدید امروز : 53
بازدید دیروز : 108
همایون سلحشور فرد، کارشناس بهداشت محیط و دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
1- همه چیز در این عالم در چارچوب نظام اسباب و مسبّبات قرار دارد و هیچ مکانی - از جمله مقدّس ترین مکان ها- از قواعد این نظام علّی و معلولی جدا نیست.
2- مقدّس بودن مکان ها ما را وا می دارد که برای حفظ سلامت مردم باایمان، تلاش و دغدغه مضاعفی داشته باشیم.
3- در احادیث فراوانی آمده « اِعقِلْها و تَوَکَّلْ»(1)؛ یعنی اینکه نمی توانیم بدون بستن عقال (زانوبند) شتر به خدا توّکل کنیم و تصوِّر کنیم خدا خودش شتر را علی رغم بی احتیاطی ما از دزدیده شدن حفظ می کند.
4- هیچ دلیل قرآنی و روایی وجود ندارد که مکان های مقدّس مستثنی از نظام علّی و معلولی باشند و مردم در آنجا از آسیبهای ناشی از بیاحتیاطیهایشان در امان باشند.
5- در احادیث فراوانی تاکید شده که در هر امری، محکمکاری کنیم(2)؛ برپایی مجلس عزاداری در شرائط کرونایی هم امری است که باید در آن محکمکاری کنیم.
6- دلی و عشقی بودن کار برای سیدالشهدا (علیهالسّلام) ما را از عمل بر طبق قواعد عقلی و شرعی معاف نمیکند.
7- خود امام حسین (علیهالسّلام) در صحرای کربلا علیرغم اینکه اطمینان داشت سرانجام همگی شهید یا اسیر میشوند، همه پروتکلهای احتیاطیِ ایمنی و نظامی را دقیق و مو به مو به اجرا گذاشت.
8- اصلیترین شرط استجابت دعا، دعا به زبان استعداد و عمل است(3)؛ یعنی اگر به زبان شفای بیماران را از خدا بخواهیم اما در عمل، اصول پیشگیری از بیماری ها را رعایت نکنیم، طبق فرمایش امام رضا (علیه السّلام) خودمان را مسخره کرده ایم(4).
9- سردار شهید حسن باقری در جلسه طراحی عملیات آزادسازی خرّمشهر گفت: «ما به نیروی غیب معتقدیم ولی خداوند هر احمقی را هدایت نخواهد کرد»(4)؛ بنابراین امروز در عملیات مبارزه با کرونا، جزو کسانی نباشیم که تصوّر می کنند صرف اعتقاد به شفابخشی مجلس روضه اهل بیت (علیهم السّلام) آن ها را از ابتلاء به بیماری مصون می دارد و نیازی به رعایت پروتکل های بهداشتی نیست.
پی نوشت ها:
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
فهرست موضوعی یادداشت ها
بایگانی
اشتراک