سلامت و سبک زندگی/11

امام رضا (علیه السّلام) در حدیثی به مذمّت 7 دسته از افراد می پردازند که خودشان را مسخره کرده اند؛ اولین گروه از این افراد، کسانی هستند که از خدا توفیق می طلبند و کوششی نمی کند (1).

بدتر از این افراد می توانند کسانی باشند که نه تنها تلاشی جهت کسب توفیق مورد نظر خود نمی کنند، بلکه در جهت مخالف الزامات آن توفیق عمل می کنند که در یکی از بخش های قبلی به نقد افرادی پرداختیم که برای شفای مریضی خود و دیگران دست به دعا برمی دارند و در عین حال، حاضر به اصلاح سبک زندگی بیماری زای خود نیستند (2).

امّا باز هم بدتر از این افراد می توانند کسانی باشند که متوّلی اداره بخشی از جامعه هستند و باید مروّج سبک زندگی سالم باشند، امّا به وظیفه خود در این زمینه عمل نمی کنند.

شاید مساجد نوسازی را در سطح شهر دیده باشید که متولّیان آن برای تأمین هزینه های تکمیل ساخت و ساز مسجد، بخشی از ساختمان آن را به عنوان واحدهای تجاری اجاره می دهند بدون اینکه با دقّت و حساسیت، تأثیر مثبت و منفی سبک معماری، نحوه تبلیغات و نوع خدمات این واحدها را بر رشد و تعالی جامعه اسلامی مد نظر قرار دهند.

وقتی رهبر جامعه اسلامی از لزوم آسیب شناسی سبک زندگی، نظام سازی و پایه ریزی تمدّن نوین اسلامی سخن می گوید، اگر مساجد ما در این زمینه الگو نباشند، دیگر چه دَم و دستگاهی می خواهد الگو باشد؟

کسانی که دغدغه اجرای فرامین ایشان را دارند، نباید به اصطلاح هردمبیل عمل کنند بلکه باید در تصمیم گیری ها و عملکردهای خود، الگو و تابلویی از تمّدن نوین اسلامی را به جامعه نشان دهند.

تمدّنی که قطعاً یکی از محورهای آن، افزایش طول عمر و سطح سلامت مردم آن است.

حال چگونه می شود بخشی از ساختمان مسجد را به یک فست فودی اجاره داد تا با ترویج سبک تغذیه ناسالم، آمار بیماری ها را در جامعه بالا ببرد، سپس در همان مسجد برای شفای بیماران دست به دعا برداشت؟!

آیا در این صورت طبق فرمایش امام رضا (علیه السّلام) خودمان را مسخره نکرده ایم؟                     

این در حالی است که همه متخصصان سلامت -چه از طیف سنّتی و چه از طیف مدرنشان- معتقدند که «فست فودها یکی از عوامل بروز سرطان هستند» و افتتاح هر مغازه فست فود را مساوی کاهش طول عمر و سطح سلامت مردم جامعه می دانند (3).

علماء دینی نیز در همین مساجد به ما آموخته اند که صِرف دعا کردن به زبان قال و حال کفایت نمی کند و شرط اصلی اجابت دعا، هماهنگی با زبان استعداد است.

لذا نمی توان به زبان قال، برای شفای بیماران دعا کرد و به زبان استعداد، سبک زندگی بیماری زا را ترویج کرد!، چرا که به تعبیر خواجه عبدالله انصاری: «دانسته به خرابات شدن رواست و ندانسته به مناجات رفتن خطاست ... طاووس را رنگ باید و رفتار عندلیب را آهنگ باید.»

پی نوشت ها: 

1- مَن سَألَ اللهَ التَّوفیقَ وَ لَم یَجتَهِد، فَقَدِ استَهزَءَ بِنَفسِهِ/ مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 283
2- سبک زندگی بیماری زا، ره آورد نظام منقطع از وحیِ استعماری+صوت
3- غذاهای سرطان زا، بلای جان مردم+صوت

لینک در کانال تلگرامی کشکول سلامت