بازدید امروز : 38
بازدید دیروز : 19
نقد هفته نامه سلامت(15)
پس از اینکه هفته نامه سلامت، تفاهم لوزان را از قلم یک روانپزشک موجب ارتقاء سلامت روان در جامعه تلقی کرده بود، در یادداشتی به کنایه خدا را شکر گفتیم که با این تفاهم ها و مذاکرات، گویا قرار است همه مشکلات روحی، روانی، رفتاری، اجتماعی، بهداشتی، محیط زیستی، سیاسی، فرهنگی، تربیتی و... جامعه یک جا حل شود!!!
اما پس از توافق اخیر وین، هفته نامه سلامت در شماره 530 خود چنان طرحی زده است که گویا قرار است همه معضلات محیط زیست و آلودگی هوا در پی این توافق حل شود.
با دیدن این طرح - که تقریباً همه فضای نیم صفحه روی جلد را به خود اختصاص داده است- تصور می شود در صفحاتی مثل «موضوع ویژه» شاهد بحث مبسوط کارشناسان و متخصصان امر در این خصوص خواهیم بود، اما صفحات را ورق می زنیم می بینیم چنین نیست و تنها در صفحه دوم یادداشتی کوتاه با عنوان «تاثیر توافق هستهای بر محیط زیست چیست؟» به قلم یک فعّال محیط زیست در این زمینه می بینیم.
نویسنده که مشخص نیست چه تخصصی در زمینه محیط زیست دارد مدعی است «بعد از امضای توافق هستهای، فرصت تعامل و استفاده از دانش، تکنولوژی، مواد اولیه و ثروت طرفین از یکدیگر فراهم میشود. کاهش آلودگی هوا و تولید گازهای گلخانهای یکی از معضلهای ایران است.»
ایشان سپس در ادامه اظهار امیدواری می کندکه «با برداشته شدن تحریمها ایران بتواند گازهای گلخانهای رها شده در جو زمین و همچنین سایر آلودگیها را کاهش دهد».
امّا دقیقاً قرار است کدام دانش، تکنولوژی و مواد اولیه وارداتی، منجر به کاهش آلودگی هوا شود؟ و به چه میزان؟
به مدد بنزین وارداتی، آن هم به بهانه هنوز اثبات نشده آلایندگی بنزین پتروشیمی داخل؟(1)
سؤال دوم این است که کدام کشورها قرار است با برداشته شدن تحریم ها برای کاهش گازهای گلخانه ای به ایران کمک کند؟
آمریکا؟ کشوری که خودش زیر بار پیمان زیست محیطی کیوتو نرفت(2) و بر اساس گزارش آژانس اطلاعات انرژی آمریکا و سازمان بهداشت جهانی با تولید سالانه 5833 میلیون تن انواع گازهای گلخانهای، در رتبه دوم در زمینه تولید این آلاینده ها قرار گرفته است؟(3)
بهتر است در زمینه وضعیت آلودگی هوا در آمریکا و اروپا و راهکار اساسی کاهش آن، به سراغ آرشیو هفته نامه سلامت برویم.
در شماره 506 با ترجمه متنی از نیویورکتایمز و با عنوان «آلودگی هوای آمریکا کجا رفت؟» آمده است:
«طبق استانداردهای سازمان جهانی بهداشت، وجود بیش از 10 میکروگرم ذرات معلق در هر مترمکعب هوا برای سلامت مضر شمرده میشود ... ولی میزان آلایندهها در 33درصد شهرهای بزرگ بیش از استاندارد سازمان جهانی بهداشت است ... البته استاندارد آلودگی در ایالات متحده 12 میکروگرم در نظر گرفته میشود که با این مقیاس فقط 13درصد شهرهای این کشور در تعریف آلودگی جای میگیرند.
در مورد اروپا قضیه فرق میکند؛ یک شهر اروپایی با تراکم صنعتی متوسط 2 برابر استاندارد سازمان جهانی بهداشت، یعنی 7/21 میکروگرم در مترمکعب، ذرات معلق دارد. به این ترتیب 93درصد شهرهای اروپا طبق این استاندارد، آلودهاند...
تا چندی پیش بسیاری از شهرهای ایالات متحده بهشدت آلوده بودند، بهطوری که لسآنجلس «پایتخت مهدود جهان» نامیده میشد ...
با مطالعه و مقایسه میزان آلودگی هوا در جهان مشاهده میکنیم در کشورهای کمدرآمد میزان آلودگی هوا بیشتر است. مسلما این آلودگی نه ناشی از طبیعت خاص آن مناطق، بلکه بازتاب طبیعی اولویتهای اجتماعی هر کشور است و اینکه هر دولتی تا چه حد حاضر باشد مخارج لازم را برای ارتقای منافع سلامت عمومی تامین کند ...»
بنابراین آنچه که در رفع معضل آلودگی هوا در درجه اول اهمیّت می باشد، عزم ملی دولت ها در اولویت بندی تأمین مخارج لازم برای ارتقای منافع سلامت عمومی است و نه چشم امید داشتن به توافق با کشورهایی که خود در این زمینه مسأله دارند؛ چرا که آن کشورها نیز سعی دارند معضلات زیست محیطی خود را بیش از اتکاء به غیر، با عزم و اراده ملّی حل کنند.
در پایان شاید بی مناسبت نباشد برای کسانی که با چشم امید داشتن به توافق با آمریکا در پی حل معضلات زیست محیطی کشور هستند، مروری کنیم به نقش این کشور در تخریب محیط زیست(4):
نقد هفته نامه سلامت(14)
هفته نامه سلامت در شماره 522، صفحه 10(سبد خرید) در مصاحبه ای با سخنگوی سازمان غذا و دارو به بررسی این موضوع می پردازد که «کدام محصولات کشاورزی آلوده اند؟»
در این مصاحبه مهندس محمد هاشمی در پاسخ به این سؤال که «مردم از کجا میتوانند متوجه میزان و وجود آلایندهها در محصولات غذایی شوند؟» ضمن اشاره به لزوم آموزش کشاورزان، می گوید: «راه حل اساسی برای اطمینان از سلامت محصولات، تهیه آنها از مراکز مجاز و تحت نظارت مثل میادین میوه و ترهبار یا فروشگاههای زنجیرهای موجود در سطح کشور است.»
اما مگر محصولات کشاورزی میادین میوه و تره بار و فروشگاه های زنجیره ای قبل از عرضه از نظر آلاینده هایی چون نیترات کنترل می شوند؟
جالب اینکه در همین شماره از هفته نامه سلامت در صفحه «با خوانندگان» دکتر رضا صالحی محمدی، متخصص فیزیولوژی و اصلاح سبزی ها و عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در پاسخ به سؤال یکی از خوانندگان در این باره نظر متفاوتی را بیان می کند:
«در بسیاری از کشورهای دنیا بین کشاورز و مصرف کننده، ارگان هایی وجود دارند که مانند فیلتر عمل می کنند و محصولات کشاورزی را قبل از خرید با دستگاه هایی ارزیابی میکنند و اگر نیترات، سم و موادخطرناک موجود در محصول بیش از حد تعیینشده باشد، ضمن معدوم سازی آنها از ورودشان به بازار مصرف جلوگیری می شود، اما این کار در ایران انجام نمیگیرد و کشاورز هر اندازه تشخیص بدهد، به زمینش کود شیمیایی میدهد.»
ایشان همچنین معتقد است: « معمولاً هر چه بافت محصول، ماده خشک بالاتری داشته باشد و به اصطلاح گوشتی تر باشد، استعداد بیشتری برای تجمع نیترات دارد.»
در صفحه 9 همین شماره از نشریه دکتر عباس یداللهی، متخصص بیوتنولوژی و عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس نیز توصیه هایی در این خصوص دارد: «هندوانه درشت نخرید و دور خربزه خط بکشید» *
--------------------------
*- متأسفانه برخی لینک های مطالب سایت هفته نامه سلامت(نظیر همین لینک) باز نمی شود. در صورتی که موفق نشدید، همان لینک pdf صفحه 9 را باز کنید.
خوب، خدا رو شکر که با این تفاهم ها و مذاکرات، گویا قرار است همه مشکلات روحی، روانی، رفتاری، اجتماعی، بهداشتی، محیط زیستی، سیاسی، فرهنگی، تربیتی و... جامعه یک جا حل شود!!!
امّا سؤال اینجاست که اگر کسی به خاطر این تفاهمات، نگران و دلواپس دستیابی ملت ایران به حقوق مشروعش و کوتاه آمدن در برابر تمامیت خواهی مستکبران عالم بود، از سلامت روان برخوردار نیست و یا می خواهد سلامت روان جامعه را بر هم بزند؟
ما اگر منتقد و دلواپس این تفاهم ها باشیم به ما می گویند مگر شما کارشناس علوم سیاسی یا روابط بین الملل هستی؟ اما اگر یک روانپزشک، آسمان و ریسمان را به هم ببافد تا تفاهم لوزان را موجب سلامت روان جامعه بداند، کسی از این اظهار نظرات اظهار شگفتی نمی کند.
آیا اگر روزی دولتمرادان ما تصمیم بگیرند که در مذاکرات ذرّه ای از حقوق ملت ایران کوتاه نیایند و در برابر تمامیت خواهی مستکبران عالم بایستند، سلامت روان جامعه به خطر می افتد؟
جناب آقای روانپزشک! چطور دولت آمریکا حق دارد به بهانه حفظ امنیت مردم کشورش- یا به قول شما سلامت روان جامعه- بمب هسته ای داشته باشد اما سلامت روان مردم ما با محدود ساختن توان دفاع موشکی کشور، کوتاه آمدن از حق توسعه و پیشرفت در بهره برداری صلح آمیز از انرژی هسته ای و جلب رضایت جنایت کاران با سابقه کاربرد سلاح های مرگ بار هسته ای تأمین می شود؟
آیا آدرس غلط دادن به جامعه و ایجاد این امید واهی که توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جامعه، نه در تکیه کردن بر توان داخلی، بلکه در گروی تفاهم با سران کشورهایی است که خود در منجلاب انواع معضلات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی فرو رفته اند، موجب سلامت روان جامعه است؟
جناب آقای دکتر سامرند سلیمی! نظر شما راجب این عبارات به زعم شما بر هم زننده سلامت روان جامعه چیست؟:
« بعضى مغرضین ما را به اعمال سیاست نفرت و کینه توزى در مجامع جهانى توصیف و مورد شماتت قرار مى دهند، و با دلسوزیهاى بی مورد و اعتراض هاى کودکانه مى گویند جمهورى اسلامى سبب دشمنی ها شده است و از چشم غرب و شرق و ایادىشان افتاده است!
که چه خوب است به این سؤال پاسخ داده شود که ملتهاى جهان سوم و مسلمانان، و خصوصاً ملت ایران، در چه زمانى نزد غربی ها و شرقی ها احترام و اعتبار داشته اند که امروز بى اعتبار شده اند!
آرى، اگر ملت ایران از همه اصول و موازین اسلامى و انقلابى خود عدول کند و خانه عزت و اعتبار پیامبر و ائمه معصومین - علیهم السلام - را با دست هاى خود ویران نماید، آن وقت ممکن است جهانخواران او را به عنوان یک ملت ضعیف و فقیر و بى فرهنگ به رسمیت بشناسند، ولى در همان حدى که آنها آقا باشند ما نوکر، آنها ابرقدرت باشند ما ضعیف، آنها ولى و قیم باشند ما جیره خوار و حافظ منافع آنها، نه یک ایران با هویت ایرانى – اسلامى ...»*
جناب آقای روانپزشک! بد نیست قدری در شاخص های سلامت روان تجدید نظر کنید. ظاهراً شاخص های سلامت روان ترجمه شده از غرب، شما را شهروند و مطیع غرب می خواهد؛ اما شما اگر می خواهید به واقع شاگرد مکتب آن ها باشید، باورهای بومی و دینی خود را در شاخص های سلامت روان مد نظر قرار دهید و مترجم صرف نباشید.
با تشکر
-------------------
*- 27 تیر 1367-پیام استقامت امام خمینی(ره) پس از پذیرش قطعنامه 598 به مناسبت سالروز فاجعه کشتار حجاج خانه خدا
----------------------------
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
فهرست موضوعی یادداشت ها
بایگانی
اشتراک